Blog “Jet Brand los”, Op weg naar … hoop
Wat een emotie wat een verdriet wanneer je daadwerkelijk alle spulletjes aan het inpakken bent om naar het Academisch ziekenhuis te reizen. Kleertjes, speelgoed alles in tassen. Haar knuffeltje haar pyjamaatjes.De komende tijd wordt Groningen ons “thuis” Ik ging samen met Chantal en een verpleegkundige in een taxi. Mijn toenmalige partner wilde graag een familielid mee. Tevens hadden we iemand nodig om met ons terug te reizen. Wat zou ons te wachten staan? Niets maar dan ook niets herinner ik me van die rit. Weet alleen nog dat we in een immens ziekenhuis kwamen met een kliniek alleen voor kinderen. De opvang was heel fijn en begripvol. Na aankomst begonnen al snel wat onderzoeken. Chantal kwam voor alle zekerheid in een “box” te liggen, een apart kamertje met een voorportaal waar hygiëne telde, een mondkapje voor, een jasschort aan en handen desinfecteren. Wat een drama wat een onwerkelijkheid. Wat ik me nog herinner als de dag van gisteren dat het familielid toch wel naar huis wilde en ik… ik wilde niet weg. Veel te vroeg vertrokken we voor mijn gevoel naar Meppel. Huilend namen we afscheid van Chantal. Ik wilde onderweg graag stoppen voor een kop koffie , maar daar was geen tijd voor. Het familielid at zelf broodjes. Wilde voor de rit graag ook benzinegeld toen mijn voormalige partner dit vroeg. Zijn woorden bij de benzinepomp “Gooi maar...
Read More